یکى از ابعاد پیشرفت با مفهوم اسلامى عبارت است از سبک زندگى کردن، رفتار اجتماعى، شیوهى زیستن - اینها عبارةٌ اخراى یکدیگر است - این یک بُعد مهم است؛ این موضوع را میخواهیم امروز یک قدرى بحث کنیم. ما اگر از منظر معنویت نگاه کنیم - که هدف انسان، رستگارى و فلاح و نجاح است - باید به سبک زندگى اهمیت دهیم؛ اگر به معنویت و رستگارى معنوى اعتقادى هم نداشته باشیم، براى زندگى راحت، زندگى برخوردار از امنیت روانى و اخلاقى، باز پرداختن به سبک زندگى مهم است. بنابراین مسئله، مسئلهى اساسى و مهمى است.

سيدالعابدين، زين‏ العابدين، سيدالمتقين، امام ‏المؤمنين، سجاد و زين‏ الصالحين، از لقب‏هاى امام چهارم شيعيان است كه در اين ميان، دو لقب سجاد و زين‏ العابدين، شهرت بيشترى دارد. اين لقب‏ها مانند لقب‏هايى نيست كه عرب هنگام زادن كودك يا در كودكى به او می ‏دهد. اين لقب‏ها را صرّافان گوهرشناس و انسان‏جو به آن حضرت داده ‏اند.
بيشتر كسانى كه اين لقب‏ها را بدو داده ‏اند، نه شيعه بودند و نه او را امام و برگزيده از سوى خدا می ‏دانستند. با اين حال، نمی ‏توانستند آنچه را در او می بينند، ناديده بگيرند. هر يك از اين لقب‏ها، نشان‏دهنده درجه ‏اى از كمال، پايه ‏اى از ايمان، مرتبه ‏اى از تقوا و اخلاص و ميزان اعتماد و اعتقاد مردم به دارنده اين لقب‏هاست. او به حقيقت جلوه‏ گاه آشكار اين ويژگی ‏ها بود و اين سخنى است كه همگى برآنند.

برگرفته از ماهنامه گلبرگ